- Spoed: 0523-616903 kies 1
- Inschrijven
- Contact
☰
Bloedverlies in de eerste 16 weken van de zwangerschap komt voor bij 20% van alle vrouwen. Dit kan je natuurlijk erg onzeker maken. In de helft van de gevallen houdt dit bloedverlies na enkele dagen op en gaat de zwangerschap normaal verder.
Bij de andere helft blijft het bloedverlies bestaan en kan er sprake zijn van een miskraam. Uiteindelijk eindigt 10% van alle zwangerschappen in een miskraam.
Er is sprake van een miskraam als je zwangerschap eindigt in de eerste 16 weken: een niet-levensvatbaar vruchtje is gestopt met groeien en wordt afgestoten. Een miskraam is een natuurlijke oplossing voor iets wat fout ging rond de bevruchting, bijvoorbeeld door een afwijking in de chromosomen die is ontstaan bij de bevruchting van de eicel.
Een miskraam is vaak niet te voorkomen, het gebeurt zonder dat je er iets aan kan veranderen. Heel voorzichtig zijn, hoeft dus niet. Een miskraam kan niet ontstaan door vallen, sporten of vrijen. Medicijnen of maatregelen zoals bedrust of stoppen met werken voorkomen een miskraam ook niet. Wel kun je zorgen voor een goede start van je zwangerschap door een gezonde leefstijl en het slikken van foliumzuur.
Een miskraam komt na het eerste bloedverlies binnen een aantal dagen vanzelf op gang. Soms duurt dit een week tot enkele weken. Geleidelijk krijg je buikkrampen die steeds heviger worden en neemt het bloedverlies toe, zoals bij een hevige menstruatie. Soms verlies je dan ook bloedstolsels of stukjes weefsel. Wanneer het vruchtje eruit is, wordt de pijn vrijwel meteen minder. Het bloedverlies vermindert snel en is vergelijkbaar met de laatste dagen bloedverlies van een menstruatie.
In sommige situaties zien we op een echo een vruchtje zonder kloppend hartje, terwijl er nog geen bloedverlies is geweest. Vaak kun je binnen enkele dagen (soms weken) een bloeding verwachten, waarbij het vruchtje vanzelf wordt afgestoten.
Als je denkt dat je een miskraam krijgt, kun je altijd contact met ons opnemen. We zullen dan aan de hand van je klachten en zwangerschapsduur bepalen of op dat moment het maken van een echo zinvol is, of dat het verstandiger is om eerst af te wachten. Met een echo kan meestal vanaf 7 weken gezien worden of het hartje nog klopt. Indien het hartje klopt, is de kans op een miskraam zeer klein, maar niet uitgesloten. In sommige gevallen komen we bij je thuis.
Na de miskraam kun je je letterlijk en figuurlijk leeg voelen. Je zult zowel lichamelijk als emotioneel moeten herstellen.
Na een miskraam herstelt het lichaam zich meestal binnen 6 weken. Je kunt een tijdje moe en lusteloos zijn. Dit komt ook doordat de hormoonspiegel weer verandert. De eerste 1-2 weken kun je nog wat bloedverlies en bruinige afscheiding hebben. De volgende menstruatie kan na ongeveer 6 weken weer op gang komen. Mocht je een zwangerschapswens hebben; je hoeft na een miskraam geen menstruatiecyclus af te wachten om weer zwanger te worden.
Vrouwen, maar ook hun partner, reageren verschillend op een miskraam. Waar de een al snel weer het gewone leven oppakt, heeft de ander meer tijd nodig om het te verwerken. Reacties kunnen variëren van ‘jammer’ tot ‘het ergste wat me ooit is overkomen’. Er is bij iedereen wel een gevoel van gemis, iets waar al plannen voor werden gemaakt en wat nu is gestopt. Logisch dat daar even tijd voor nodig is. Gevoelens van jaloezie naar vrouwen waar wel de zwangerschap doorgaat, zijn niet vreemd. De vraag waarom het misging kan je bezighouden, maar het is belangrijk te weten dat je er niets aan hebt kunnen doen. De gedachte dat zwanger worden in elk geval mogelijk is gebleken, is soms een steun. Je kunt door alle emoties last hebben van vermoeidheid, slapeloosheid en een verminderde eetlust.
Als je je zwangerschap vroeg bekend hebt gemaakt, kun je de miskraam delen met de mensen die op de hoogte zijn van je zwangerschap. Zij kunnen met je mee leven en dat is wel zo prettig. Misschien weten alleen jij en je partner over de miskraam en wil je niet dat anderen op de hoogte zijn van je miskraam. Aan de andere kant: je kunt waarschijnlijk wel wat medeleven gebruiken. Het kan prettig zijn over de miskraam te praten, zowel met elkaar als met anderen (die hetzelfde hebben meegemaakt) of met ons.